Zacznijmy od tego, że obecne czasy diametralnie się zmieniły. Świat podąża za społeczeństwem, oczywiście również tym najmłodszym. Edukacja także się zmienia. Może nie tak spektakularnie, jednak znam wielu nauczycieli, którzy podchodzą do pracy z dzieckiem z wielką pasją i zaangażowaniem. Nie uczą schematycznie lecz wychodzą z twardych ram nauczania. Ja też należę do tego grona edukatorów 🙂
Wiele razy przekonałam się, że dzieci doświadczając świat i wszystko co je otacza, znane i nieznane zmagają się z napotkanymi trudnościami na swój własny sposób, tak jak potrafią. Nie ma jednego idealnego wzorca, za którym należy podążać, który pokazuje i uczy tego jak unikać porażek. Osobiście uważam, że popełnianie błędów jest częścią naszego życia. Jest elementem, który nas kształtuje dlatego małymi krokami postanowiłam wprowadzić pewne zmiany w swojej pracy.
Doświadczanie – słowo klucz, nic odkrywczego. Większość z nas jest świadoma iż właśnie przez doświadczanie uczymy się najmocniej, najgłębiej, nawet a raczej przede wszystkim wtedy, gdy popełnimy w życiu błędy, o których wspomniałem nieco wcześniej. Ważne, by je dostrzec i potrafić wyciągnąć z nich odpowiednie wnioski.
Szukając nowego sposobu na niebanalne nauczanie, takie które “się nie nudzi” natknęłam się na ciekawy blog Anny Świć “Kodowanie na dywanie”. Niemalże od razu zauważyłam, że autorka wnosi w codzienność swoich podopiecznych odkrywanie świata w nieco inny sposób. Na blogu znajdujemy propozycje przeróżnych aktywności podczas pracy z dzieckiem, z którymi ja całkowicie się zgadzam. Proste a jednocześnie niestandardowe zabawy, ćwiczenia, zadania, które kształtują w dzieciach wiele kompetencji kluczowych. To właśnie one są niezbędne, przygotowują nasze pociechy do następnego etapu życia.
Początki
Temat zaciekawił mnie na tyle, że postanowiłam szukać dalej. Czytałam różne książki, poradniki, blogi czy artykuły w sieci. Często pojawiało się w nich hasło “kodowanie”, “programowanie” dla dzieci. Pomyślałam wtedy “to coś dla mnie”… I tak zaczęła się moja przygoda z nowoczesnymi metodami nauczania.
Zdobywając wiedzę na szkoleniach, kursach i warsztatach, świadoma tego co już wiem, postanowiłam spróbować swoich sił. Zorganizowałam pierwsze zajęcia z elementami kodowania w grupie sześciolatków. Okazało się, że to całe kodowanie jest dla dzieci dość intuicyjne. Wiele jego aspektów dzieci wykonują nieświadomie na co dzień. Zaczynałam od nauki nieco bardziej standardowej, używając zwykłych, dostępnych przedmiotów, które bardzo ułatwiały dzieciom zrozumienie tego co chcę im przekazać. Następnie poszłam o krok dalej… Dołączyłam do swojej pracy nieco technologii, a konkretnie roboty edukacyjne. Skradły one serca przedszkolaków, dzięki czemu zdobywały nowe doświadczenia traktując je jako świetną zabawę.
Na pewno niejednokrotnie zastanawialiście się czy te kilkuletnie dzieci, przedszkolaki mogą kodować? I czym właściwie jest to kodowanie? Jak to wygląda na etapie edukacji elementarnej? Postaram się wyjaśnić nurtujące Was pytania.
Czym właściwie jest kodowanie?
W moim odczuciu wszystko co składa się na tak zwane kodowanie to zbiór różnych umiejętności. Między innymi umiejętność orientacji w schemacie własnego ciała oraz przestrzeni, w celu posługiwania się strzałkami kierunkowymi, które umożliwiają nam tworzyć zadania okołoprogramistyczne (np. tworzenia sekwencji czy algorytmów). To również wydawanie koordynatów, tworzenie ukrytych informacji (np. podczas budowania graficznych obrazów na osi współrzędnych), które pozwalają dziecku uczyć się kodowania oraz dekodowania tych informacji. Kodowanie to także umiejętność odpowiedniego komunikowania się z drugą osobą, ponieważ nie zawsze wypowiedziana przez nas komenda lub myśl którą przekazujemy zostaje prawidłowo odebrana przez odbiorcę. Dlatego tak ważne jest, aby uczyć właściwej komunikacji z innymi ludźmi, by to co chcemy przekazać zostało odebrane prawidłowo. Nauka kodowania rozwija wiele potrzebnych kompetencji, które wykorzystywane są w ciągu całego naszego życia. Podstawowe z nich to kompetencje matematyczne. Kształtują one umiejętność analizowania, planowania oraz wyciągania wniosków z popełnianych błędów. Kolejne to kompetencje społeczne, o których wspomniałam nieco wcześniej, pisząc o komunikacji z drugim człowiekiem. Bardzo istotne w dzisiejszych czasach kompetencje informatyczne, obycie z technologią, która staje się nieodłącznym elementem codzienności. Uważam, że warto uczyć dzieci obycia z nowymi technologiami. Dlatego moim zdaniem przedszkolaki mogą kodować, a nawet więcej – powinny kształtować te kompetencje jak najwcześniej.
Mój nowy projekt – nowoczesna edukacja
Tak jak wspomniałam obcowanie z technologią czy cyfryzacją zdecydowanie szybciej zaczyna pojawiać się w edukacji dzieci. Ma to związek ze zmianą całego świata, za którym podążamy. Dlatego zainspirowana postanowiłam iść z duchem czasu i w mojej głowie pojawił się pomysł, by stworzyć dzieciom możliwość poznawania nowej rzeczywistości. Rzeczywistości nowoczesnych technologii, programowania, kodowania, algorytmów. Stworzyłam program o nazwie “Zabawy z logiką”, ponieważ wierzę w zasadę, że dzieci najwięcej i najchętniej uczą się poprzez zabawę.
